Seite 29

59. Paeonia albiflora Pall.—Led. l. c. p. 74.—Turcz. l. c. p. 89.—

Hab. Auf den Prärieen des südlichen und obern Amur häufig: unterhalb des Bureja-Geb., 23 Juni 1855 (fr. immat., Maack); am Ussuri, auf Wiesen oberhalb Kinda (und sonst) ziemlich häufig, 5 Aug. 1855 (fr. immat.). Reife Früchte Mitte August's.— Blühend habe ich sie nicht gesehen

Das Maack'sche Exemplar stimmt sehr gut mit der Beschr. und Abb. von Pallas in der fl. ross. überein, das vom Ussuri herstammende hat an den Venen der untern Blattseite einzelne steife Härchen.

Semina atropurpurea, nec uti vult Pallas: testaceoflavescentia.

60. Paeonia obovata Maxim.Radicis ramosae tuberibus cylindricis elongatis; caule flexuoso; foliis longe petiolatis biternalis, foliolis membranaceis in petiolulum in lennioalibus longiusculum sensim decurrenti-attenuatis, subtus pilis mollibus adspersis, obovatis, apice subito acumninatis; stigmatibus elongatis retortis; carpellis tribas glaberrimis gracilibus recurvato-dependentibus, apice revolutis.obovatis, apice subito acuminatis, stigmatibus elongatis retortis. carpellis tribus glaberrimis gracilibus recurvato-dependentibus, apice revolutis.

Hab. Am untern Amur: Kitsi, auf Anhöhen in Wäldern, sehr zerstreut, 11 Juni 1856 (deflorescens); Ssutschu, in Gebüschen ziemlich selten, 12 Juni 1855 (deflor.) etc. Im südlichen Theile auf Prärieen am Amur und Ussuri, and im Bureja-Gebirge auf Wiesen und an Waldrändern, immer einzeln, 16 Aug. 1856 (fr. fere mal.).

Nomen: Goldis: Hulleto mone. Radix (Hulleto) cocta comeditur.

Paeonia Wittmanniana Stev. (v. sp. sp. a cl. Wittm., in Fisch, hb.) nostrae valde affinis, sed differt: floribos luteis nec purpureis, foliolis ovalis rugosis subito in petiolulum abeuntibus, magis pubescentibus, carpellis apice tantum recurvis (secd. Lindl. Bot. Reg. L XXXII, t. 9, sed non dicitur an matura vel immatura). A P. triternata, corallina et Russi abunde diversa.

Rhizoma e collo brevi crasso tuberibosque subhorizontalibos cylindrico-elongatis ramosis constans. Caulis usque 6 decim. altus, flexuosus, basi squamis obtusis rubentibus circumvallatus, vulgo bifolius. Folia florem aequantia vel imo paullo superantia, erecta nec patentia. Petiolus infimus 1 ½ decim. longus, primum in tres petiolulos , quorum medius 13 cent., laterales 7 cent. longi, dein iterum divisus, petiolulis foliolorum terminalium 2 — 5 cent., lateralium 0,5—2 cent. longis. Foliola 13 cent. usqae longa, 7—8 cent. lata. Folia superiora brevius petiolata, abbreviata; florale solitarium (rarissime 2) in petiolum attenuatum obovatooblongum acuminatum, flore longius vel brevius. Sepala duo, rarius tria, suborbiculata. Flores l dec. diametro, aperti. Petala roseopurpurea orbiculari-elliptica. Germina tria glaberrima, erecta, gracilia, stigmatibus elongatis, e basi erecta convoluto-retortis. Antherae flavae, post pollinis emissionem contortae.

61. Paeonia sp. non determ.

Hab. In der Küstenregion: Bai Hashi, 30 Aug. 1855 (sem. elapsis, leg. Kusnetzoff.) Die Carpelle sind die von P. albiflora, nur ganz deutlich kurz gestielt, wagerecht auseinanderstehend. Die Blätter, bis auf etwas mehr in die Länge gezogene Blättchen, denen der vorigen Art gleich, nur noch dünner. Sie steht P. corallina und P. Russi sehr nahe, lässt sich aber nach einem Exemplar in sehr schlechten Zustande nicht bestimmen.

weiter 1887